گروه حوزه و دانشگاه خبرگزاری مهر با توجه به تدوین آیین نامه ای جدید برای پذیرش دانشجوی دکتری در دانشگاههای کشور در سلسله گزارشهایی به بررسی نحوه پذیرش دانشجوی دوره دکتری در کشورهای مختلف دنیا می پردازد.
در دومین شماره به بررسی دانشگاههای هند می پردازیم. به گزارش خبرنگار مهر، دوره دکتری در هند یک دوره صرفا تحقیقاتی و طول این دوره حداقل دو سال است که بسته به نوع رشته و عملکرد دانشجو متغیر است.
در بیشتر دانشگاههای هند در زمان تحصیل در دوره دکتری گرایش خاصی وجود ندارد و در حقیقت موضوع پایان نامه تعیین کننده گرایش رشته ها است. تحصیل در مقطع دکتری در بیشتر دانشگاههای هند بدون آزمون ورودی و بصورت رایگان است.
البته در برخی از دانشگاههای هند مانند دانشگاه پونا و دانشگاه دهلی نو از دانشجویان آزمون ورودی کتبی و شفاهی گرفته می‌شود.
علاوه بر آن رشته هایی مانند داروسازی دارای دکتری پیوسته نبوده و دانشجویان باید مقاطع تحصیلی لیسانس و فوق لیسانس را یکی پس از دیگری سپری کرده و سپس در مقطع دکتری به تحقیق و انجام پژوهش بپردازند.
دانشجویان دکتری در هند نیازی به رفتن به کلاس نداشته و به محض ورود به دانشگاه می‌توانند کار تحقیقی خود را زیر نظر استاد راهنما شروع کنند.
برای پیدا کردن استاد راهنمای مناسب، نوشتن یک طرح تحقیقاتی خیلی خوب شرط اساسی پذیرش در دوره دکتری محسوب می‌شود. دانشجویان با خاتمه مقطع فوق لیسانس ضمن تعامل با استاد راهنما و توافق بر سر محتوای پایان نامه مشغول به پژوهش می‌شوند. مدت این تحقیقات باید حداقل دو سال و حداکثر پنج سال باشد و بعد از پنج سال تنها در صورت صلاحدید استاد راهنما مجاز به ادامه پژوهشها هستند. یعنی دانشجو زودتر از دو سال مجاز به ارائه پایان نامه نیست.
در این دوره دانشجو باید ابتدا در زمینه های مورد علاقه خود طرح تحقیقاتی تهیه کرده و سپس با استادی که مجاز به سرپرستی دانشجویان دکتری است مذاکره کند و طرح تحقیقاتی به همراه سوابق علمی وی در یک کمیته در دپارتمان مربوطه با حضور اساتید صاحب نظر مورد بررسی و تائید قرار گیرد.
در این جلسه دانشجو باید از طرح خود دفاع کرده و چنانچه کمیته “تحقیق و تشخیص” طرح تحقیقاتی و سوابق علمی پژوهشی دانشجو را تایید کرد وی می‌تواند بطور رسمی تحصیلات دکتری خود را شروع کند.
هند در یک نگاه:
اقتصاد هند چهارمین اقتصاد بزرگ جهان است. هند به‌رغم رکود اقتصادی جهانی با رشد اقتصادی متوسط بالاتر از ۸ درصد طی چند سال گذشته به یک قدرت اقتصادی تبدیل شده‌است. این میزان رشد نزدیک به رشد اقتصادی کشور همسایه آن چین است.
پهناوری هند ۳٬۴۰۲٬۸۷۳ کیلومتر مربع (هفتم در جهان، ۲ برابر ایران) است. بیشتر سرزمین هند پست و هموار است و رشته‌کوه هیمالیا که در شمال کشور قرار دارد باعث شده‌است که رطوبت و ابرهای باران‌زا به شمال آسیا نفوذ نکند و در نتیجه هند کشوری پرباران و مرطوب و دارای خاک بسیار حاصلخیز است. این موضوع باعث شده‌است که این کشور بتواند جمعیّت بسیاری را در خود جای دهد.
جمعیت هند ۱٬۲۱۰٬۱۹۳٬۴۲۲ نفر است که دومین کشور پر جمعیت دنیا پس از چین به شمار می‌آید. بندر بمبئی (مومبائی) با جمعیتی نزدیک به ۱۴ میلیون تن، پرجمعیت‌ترین شهر هند است. هند بیش از سی و پنج شهر بزرگ با جمعیت بالای یک میلیون تن دارد. بمبئی (مومبائی)، دهلی، کلکته، مدرس، بنگلور، حیدرآباد، اگرا، میسور، جی‌پور، گوا، پونا، بوپال، تریواندروم، سورات، کانپور و احمدآباد از شهرهای مهم این کشور پهناور هستند.
هند دارای تاریخ و فرهنگ بسیار کهن و پرباری است که به ۳۰۰۰ سال پیش از میلاد می‌رسد. هند سرزمین نژادها، زبان‌ها، آیین‌ها، و فرهنگ‌های فراوان و گوناگون می‌باشد. در هند صدها زبان و هزاران گویش و لهجه وجود دارد. علاوه بر دو زبان هندی و انگلیسی که در قانون اساسی این کشور زبان رسمی اعلام شده‌است. ۲۲ زبان دیگر در یک یا چند ایالت موقعیت زبان رسمی را دارند.
طی ۸۰۰ سال تسلط فارسی‌زبانان یا ایرانیان بر هند، این کشور از فرهنگ ایران و زبان فارسی تاثیر بسیاری پذیرفته‌است. زبان فارسی در دورهٔ غزنویان به هند راه یافت و با فرمانروایی دودمان گورکانیان هند زبان رسمی شد. زبان فارسی هند شاعران بزرگی همچون بیدل دهلوی، و امیر خسرو دهلوی و دستگاه شعری سبک هندی را در خود پروراند. زبان فارسی تاثیر فراوانی بر زبان‌های هند به‌ویژه زبان اردو گذاشته‌است. زبان فارسی پیش از آنکه هند مستعمره انگلستان شود (سده ۱۹ میلادی)، دومین زبان رسمی این کشور و زبان فرهنگی و علمی به‌شمار می‌رفت.
